Almost...

Zo heb je nog zes weken te gaan, en zo is je laatste week dan toch echt aangebroken...

Wat een periode zeg, de laatste zes weken vlogen voorbij terwijl wij met zijn alle probeerde mee te pikken wat we konden! Samen in de bus, samen eten, samen shoppen, samen feestjes vieren en samen bank hangen. Dit beviel weer goed, want na de stage periode was het wel weer tijd om elkaar te zien! Hadden we elkaar stiekem toch wel een beetje gemist!

Vrij snel was het tijd om te beginnen aan het schaduwtheater project. Super leuk, want hierin gingen we samenwerken met de Deense studenten. Een project om wat dichter bij ze te komen is geen slecht idee, want hoewel ongeveer elke Deen beleefd is, je wil helpen en dit oprecht meent, zijn ze niet de makkelijkste mensen om zomaar bevriend mee te raken. Een paar leuke ice breakers om de week samen te openen, en toen werden de groepjes gevormd. De mensen die graag met muziek wilde ondersteunen werden verdeeld over de groepjes. En jawel, ik eindigde in een groepje met een gitarist die naast hardrock ook heel goed Disney liedjes kan spelen! Daarnaast zat ik bij mijn twee lieve klasgenootjes, mijn buddy en een andere spontane meid. We zaten allemaal op één lijn bij het verzinnen van het thema: Het Cinderella verhaal dat op een grappige manier werd verteld door de verteller die tegelijkertijd ook prins was. En die prins had een voeten fetisj. Ons verhaal kwam dan ook helemaal goed, nadat de prins de gigantische schoen had gevonden, en die bleek te passen op de grote dikke harige stinkvoet!

Op vrijdag werden de project aan de klas en evt. andere gasten gepresenteerd. Heel leuk om te zien waar alle groepjes geëindigd zijn, en hoe we allemaal ons groepje snel hadden leren kennen. Natuurlijk zouden de Deense studenten geen Deense studenten zijn, als ze daarna om 13.00 uur niet een biertje doen in de kroeg. Met een grote groep de kroeg in, tot het tijd was om onze fridaybar te gaan bezoeken waar een special guest kwam.

Deze special guest was niemand minder dan de enige echte Christian Brøns! Geweldig was het om te zien hoe iedereen op de tafels sprong om mee te zingen met het idool van hun tienertijd. Nadat alle grote stoere baarden uit gezongen waren was het nog geen tijd om naar huis te gaan, en de avond werd na het eindigen van de fridaybar ergens anders voort gezet. Deze avond bleef ik achter met alleen maar Denen, die grappen in het Deens vertelde die ik net kon vertalen voor mezelf. Na een tijdje toe kijken hoe (uiteraard) de verschillende dobbel spelletjes gedaan werden en het nodige gekletst was, was het tijd om naar huis te gaan. Zo zie je maar weer, wat een leuk project op school al niet te weeg kan brengen!

En toen: het rooster voor de laatste vier weken... Slik!

De groepen voor het eindproject werden gevormd, ik ging het avontuur aan zonder andere Nederlanders in mijn groepje. Met een deel van Slovenië en Griekenland gingen we aan de slag met een project over Music en Emotional intelligence. Na heeeeeel veeel te hebben gelezen in het Engels en Nederlands en dat dan weer te vertalen hebben we best een prima verslagje ingeleverd. Dat valt toch nog niet zo me als je allemaal een andere manier van verslagen opbouwen en schrijven gewend bent, en dan moet het verslag ook nog een geheel zijn! Na het inleveren van het verslag was het tijd voor de voorbereiding van de presentatie. Met een super leuke casus 'Tommy' als uitgangspunt en zonder het gebruik van een powerpoint of prezi, zijn we aan de slag gegaan. Tommy was een bezemsteel met een piraten hoed en een kinderjasje aan, en hij kwam als special guest opdagen in onze presentatie om zijn levensverhaal te delen. Dit was allemaal creatief en leuk om te doen, en we hebben hem dan ook met een dikke voldoende gehaald!

Fijn dat iedereen de laatste toets gehaald had natuurlijk, maar het betekende ook dat we nog maar een laatste dagje school te gaan hadden met ons fijne klasje en de fijne docenten.

Deze laatste dag begon met een laatste busritje naar school samen. Toen we op school kwamen stonden er kaarsjes op tafel, een ontbijt en koffie en thee. Bijna zoals we begonnen waren op de eerste dag! Erg leuk in deze kerst sfeer hebben we eerst wat zitten kletsen over hoe het met iedereen ging, en rustig de koffie op gedronken. Daarna gingen we verder met wat verschillende evaluerende opdrachten. Na een hele hoop mooie woorden en wat tranen links en rechts was het dan toch echt tijd om voor de laatste keer ons lokaal te verlaten. Die avond zouden we elkaar allemaal zien in restaurant Gyngen voor een goodbye dinner met de klas, docenten en de buddy's! Voordat het zover was hadden we nog een leuk kerst concertje met het Peter Sabroe Koret, erg leuk om af te sluiten voor alle studenten in de kantine!

's avonds allemaal een cadeautje mee op en op naar het restaurant om een Julefrokost (kerstdiner) te eten en een dobbelspel te doen met zijn alle. Super leuk om iedereen bij elkaar te zien buiten school! Toen was het tijd om dag te zeggen tegen onze super gave docenten. Een dikke knuffel en een grote dikke bedankt voor allemaal. Een erg vreemd idee dat je ze nu toch echt niet meer gaat zien, terwijl ze zo goed voor ons gezorgd hebben!

Op naar de vrijdag avond, pfoe dat was even slikken, want dit was de laatste avond met mijn lieve Italiaanse huisgenootje. Na een fijn laatste feestje samen was het de volgende ochtend tijd om samen even te ontbijten als laatste samen zijn. Met grote dikke tranen, en in onze pyjama broeken zwaaiden we haar uit bij de busstop. Het afscheid nemen was begonnen...
Op zaterdag een laatste keer met ons hele klasje bij elkaar. Een super leuke avond, samen gegeten, veel gelachen, elkaars boekjes schrijven als extra aandenken. Toen stond de eerste persoon op om afscheid te nemen, ze moest gaan slapen om de volgende dag om 6 uur in de ochtend haar bus te pakken. Op die zondag vertrokken twee van mijn beste maatjes vanaf hier, ik kan wel zeggen dat dit het moeilijkste moment was van mijn Erasmus hier. Deze week gaat er iedere dag wel iemand vertrekken, dus we gaan maar afwachten hoe dit gaat lopen. Het schijnt er allemaal bij te horen;)

En natuurlijk blijf ik ook aftellen... over twee dagen zijn Emiel en Roel hier, en over vijf dagen ben ik thuis, op mijn verjaardag!

Tot dan!