Oktober alweer...
Door: Pleun
Blijf op de hoogte en volg Pleun
03 Oktober 2013 | Denemarken, Århus
Hallo allemaal!
Daar ben ik weer vanuit het steeds kouder wordende Arhus! Het is alweer oktober en dat beginnen we hier al flink te voelen. Het is bijna tijd voor de winterjas...
Vorige week hebben we ons eerste schriftelijke verslagje moeten maken voor school, de opdracht was niet te moeilijk maar in mijn hoofd gebeurde af en toe hetzelfde als met wiskunde op de middelbare school, die had het zwaar... De literatuurbron is in het Engels dus de theorie zit in het Engels in mijn hoofd, vervolgens ga ik er in het Nederlands over nadenken omdat ik niet genoeg woordenschat heb om dat in het Engels te doen, en vervolgens gaat het dan toch weer in het Engels op papier. Verwarrend hoor!
Na de week vol dramalessen was het tijd om aan de videoprojecten te beginnen. In groepjes kregen we de opdracht om een liedje te kiezen en daar een video op te maken. Met ons Grieks/Nederlandse team zijn we hard aan de slag gegaan en hebben we op een creatieve manier onderwerpen aan het licht gebracht zoals discriminatie, huiselijk geweld, pesten etc.
Super hoe ze hier op school een hele hoop mogelijkheden creëren zodat jij kunt experimenteren en maken wat je wilt. We hoefde maar iets te vragen en het was mogelijk, alle materialen die je nodig kunt hebben zijn aanwezig en hulp kwam uit alle hoeken. Wil je een ruimte met mooie belichting, dan reserveer je de dramaruimte. En wil je daar eigenlijk ook nog met verf gooien, dan plak je gewoon de hele boel af! En wil je tot later dan 6 uur blijven? Dan krijg je gewoon de sleutel en leggen ze je uit hoe het alarm werkt... Dit gaf als resultaat dat we twee avonden rond half 10 en half 11 moe maar voldaan naar huis gingen.
Onze video was vrij gewaagd, maar goed geslaagd! Deze week moesten we het presenteren voor onze docenten en klasgenoten wat best wel spannend was. Gelukkig kregen we goede reacties, en binnenkort zullen we ook zien wat alle Deense studenten ervan vinden!
Na dit project ben ik gaan kijken op mijn stageplek voor de komende maand. Intussen weet ik dat dit bij theatergroep "Billedspor" is, voor mensen met psychiatrische aandoeningen. De theatergroep is onderdeel van een cultuur & contactcentrum waar ze ook muziekruimtes, een café, een lekkere buitenplaats en een creatieve ruimte hebben. Vier dagen in de week zal ik theater en improvisaties mee gaan doen bij de theatergroep, en omdat we de goede mensen tegenkwamen op het goede moment, kan ik de maandagen meelopen met de muziektherapeut! Dat is nog eens mooi meegenomen. Ik ben erg benieuwd hoe het hier gaat bevallen, mijn eerste indruk is super van zowel de mensen die ik ontmoet heb, als de sfeer die er hangt. En het allermooiste vind ik nog wel dat mensen daar komen om te 'werken', de focus ligt op het maken van theater, en niet op de psychiatrische aandoening die ze hebben. Hier zullen jullie ongetwijfeld meer over gaan horen...
Ondertussen zing ik nog steeds in het schoolkoor wat toch ook erg leuk is. Een nieuwe muzikale ervaring met een heleboel leuke mensen die met allemaal dezelfde hobby! Ik kijk er iedere week naar uit om twee uurtjes lekker alles van me af te zingen, en het klinkt nog leuk ook :)
Over anderhalve week is het zover en komen pap en mam op bezoek met de zussen. Ik heb heel veel zin om ze alles te laten zien, waar ik nou eigenlijk zit en wat ik hier zo ongeveer uitspook (nouja, bijna alles dan). Gelukkig hoef ik tijdens die week niet echt stage te lopen, dus ik kan ze mooi alle leuke plekjes laten zien die ik tot nu toe ontdekt heb! Dat wordt flink bijkletsen denk ik zo. Een week daarna komt Emiel langs, ook daar heb ik enorm veel zin in, want iedereen hier is natuurlijk benieuwd wie die jongen op die foto boven mijn bed nou eigenlijk is! En ook aan hem heb ik een hoop te vertellen! (zet je maar schrap Emiel :p)
Tot slot: Lang leve Skype!
Want daardoor kon ik toch even hoi zeggen tegen de hele familie van Emiel die gezellig met zijn alle op familieweekend waren. En natuurlijk het was hilarisch om te zien hoe mijn hele familie zijn/haar hoofd in de camera stopte en verbaasd hoi zei, toen de laptop rond ging waarop ik online was, op oma's verjaardag. ( Ik denk trouwens niet dat ik al ooit eerder een verjaardag van oma gemist heb! :o )
Ik ga verder met mijn wensenlijstje voor pap en mam, ik hoop dat alles wat ze nog voor me mee mogen nemen in de auto past haha!
Tot de volgende keer maar weer!
Farvel!
Daar ben ik weer vanuit het steeds kouder wordende Arhus! Het is alweer oktober en dat beginnen we hier al flink te voelen. Het is bijna tijd voor de winterjas...
Vorige week hebben we ons eerste schriftelijke verslagje moeten maken voor school, de opdracht was niet te moeilijk maar in mijn hoofd gebeurde af en toe hetzelfde als met wiskunde op de middelbare school, die had het zwaar... De literatuurbron is in het Engels dus de theorie zit in het Engels in mijn hoofd, vervolgens ga ik er in het Nederlands over nadenken omdat ik niet genoeg woordenschat heb om dat in het Engels te doen, en vervolgens gaat het dan toch weer in het Engels op papier. Verwarrend hoor!
Na de week vol dramalessen was het tijd om aan de videoprojecten te beginnen. In groepjes kregen we de opdracht om een liedje te kiezen en daar een video op te maken. Met ons Grieks/Nederlandse team zijn we hard aan de slag gegaan en hebben we op een creatieve manier onderwerpen aan het licht gebracht zoals discriminatie, huiselijk geweld, pesten etc.
Super hoe ze hier op school een hele hoop mogelijkheden creëren zodat jij kunt experimenteren en maken wat je wilt. We hoefde maar iets te vragen en het was mogelijk, alle materialen die je nodig kunt hebben zijn aanwezig en hulp kwam uit alle hoeken. Wil je een ruimte met mooie belichting, dan reserveer je de dramaruimte. En wil je daar eigenlijk ook nog met verf gooien, dan plak je gewoon de hele boel af! En wil je tot later dan 6 uur blijven? Dan krijg je gewoon de sleutel en leggen ze je uit hoe het alarm werkt... Dit gaf als resultaat dat we twee avonden rond half 10 en half 11 moe maar voldaan naar huis gingen.
Onze video was vrij gewaagd, maar goed geslaagd! Deze week moesten we het presenteren voor onze docenten en klasgenoten wat best wel spannend was. Gelukkig kregen we goede reacties, en binnenkort zullen we ook zien wat alle Deense studenten ervan vinden!
Na dit project ben ik gaan kijken op mijn stageplek voor de komende maand. Intussen weet ik dat dit bij theatergroep "Billedspor" is, voor mensen met psychiatrische aandoeningen. De theatergroep is onderdeel van een cultuur & contactcentrum waar ze ook muziekruimtes, een café, een lekkere buitenplaats en een creatieve ruimte hebben. Vier dagen in de week zal ik theater en improvisaties mee gaan doen bij de theatergroep, en omdat we de goede mensen tegenkwamen op het goede moment, kan ik de maandagen meelopen met de muziektherapeut! Dat is nog eens mooi meegenomen. Ik ben erg benieuwd hoe het hier gaat bevallen, mijn eerste indruk is super van zowel de mensen die ik ontmoet heb, als de sfeer die er hangt. En het allermooiste vind ik nog wel dat mensen daar komen om te 'werken', de focus ligt op het maken van theater, en niet op de psychiatrische aandoening die ze hebben. Hier zullen jullie ongetwijfeld meer over gaan horen...
Ondertussen zing ik nog steeds in het schoolkoor wat toch ook erg leuk is. Een nieuwe muzikale ervaring met een heleboel leuke mensen die met allemaal dezelfde hobby! Ik kijk er iedere week naar uit om twee uurtjes lekker alles van me af te zingen, en het klinkt nog leuk ook :)
Over anderhalve week is het zover en komen pap en mam op bezoek met de zussen. Ik heb heel veel zin om ze alles te laten zien, waar ik nou eigenlijk zit en wat ik hier zo ongeveer uitspook (nouja, bijna alles dan). Gelukkig hoef ik tijdens die week niet echt stage te lopen, dus ik kan ze mooi alle leuke plekjes laten zien die ik tot nu toe ontdekt heb! Dat wordt flink bijkletsen denk ik zo. Een week daarna komt Emiel langs, ook daar heb ik enorm veel zin in, want iedereen hier is natuurlijk benieuwd wie die jongen op die foto boven mijn bed nou eigenlijk is! En ook aan hem heb ik een hoop te vertellen! (zet je maar schrap Emiel :p)
Tot slot: Lang leve Skype!
Want daardoor kon ik toch even hoi zeggen tegen de hele familie van Emiel die gezellig met zijn alle op familieweekend waren. En natuurlijk het was hilarisch om te zien hoe mijn hele familie zijn/haar hoofd in de camera stopte en verbaasd hoi zei, toen de laptop rond ging waarop ik online was, op oma's verjaardag. ( Ik denk trouwens niet dat ik al ooit eerder een verjaardag van oma gemist heb! :o )
Ik ga verder met mijn wensenlijstje voor pap en mam, ik hoop dat alles wat ze nog voor me mee mogen nemen in de auto past haha!
Tot de volgende keer maar weer!
Farvel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
